Tufan Caymaz'ın Kur'an çerçevesinde ele aldığı aracılık/vesile edinme konusu dernek binasında yapıldı. Zümer-3.Ayet doğrultusunda "aracılık" tartışıldı.
39/Zumer-3 :"İyi bilin ki, halis din yalnız Allah'ındır. O'nu bırakıp da başka dostlar edinenler, "Biz onlara sadece, bizi Allah'a daha çok yaklaştırsınlar diye ibadet ediyoruz" diyorlar. Şüphesiz Allah, ayrılığa düştükleri şeyler konusunda aralarında hüküm verecektir. Şüphesiz Allah, yalancı ve nankör olanları doğru yola iletmez."
Caymaz, öncelikle şubat ayının bizim açımızdan önemine bir iki satırla değinmek istiyorum, dedi. Bildiğimiz gibi bu ay "Müslüman coğrafyamızın/İslami Hareket"in liderlerinin şehit edildiği aydır. Yani "Şehitler Ayı." Metin Yüksel, Malcolm X, İskilipli Atıf Hoca, Esad Erbili, Zelimhan Yardanbiyev ve daha nice yiğitleri anmadan geçemeyiz. Selam olsun o erlere ki yolları bize dava bilinci, aşkı ve direnişi versin inşallah!
Değerli kardeşler Allah, Kur'an'da affetmeyeceği tek suçun/günahın şirk/ aracılık olduğunu söylemiştir. En büyük günah ve affının olmayacağı. Lakin halk arasında kul hakkı tek affedilmeyen günah diye yanlış bir inanış vardır. Elbette kul hakkı da büyük günah/suçtur. Burada şunu söyleyelim şirk Allah'ı ortak koşmak veya hükümlerini başka kişi, kurum, ideolojili vb. her şeye yüklemektir /vermektir. Kul hakkı da zaten Allah'ın emirlerine ters gelmektir.
Rabbimiz, Lokman-13.ayette şirkin en büyük zulüm olduğunu hatırlatmaktadır. Çünkü zulüm yer değiştirmektir.
Aracılık konusunda müslümanlar birçok görüş beyan etmişlerdir. Mesela İbni Teymiyye ve Abdullah bin Vahhab aracılığa sert eleştiriler sunmuşlardır. Birçoğu da meşru görmüşlerdir.
Vesile kılma/aracılık konusunda vahiy/Kur'an'ın sert bir şekilde reddettiğini söyleyebiliriz. Şirk koşanlara sorduğumuz zaman, Yunus-18 ve Meryem-81.ayetler aracı kılınan şeylerin kendilerini Allah'a yaklaştırdığını söylüyorlar. Mekkeli müşriklere baktığımızda Allah'ı inkar eden, inanmayan bir toplum değildi. Hatta yeri ve göğü yaratan, yağmur yağdıran kimdir diye sorulduğunda Allah'tır diyorlardı. Şimdi baktığımızda o günkü toplumla günümüz toplumunun birçok ortak özelliğini görüyoruz. Peygambere inanma konusunda da ortak şeyleri çıkarabiliriz. Allah'a karşı hükümlerde aracı kılmayı/vesileciliği görürüz. Yani dini bozan bir kimlik ortaya koyuyorlar. İşte burada şirk/en büyük zulüm kaçınılmaz oluyor.
Vesilecilik/aracılıkta bir hiyerarşiyi de görebiliriz. Sen Allah'a doğrudan ulaşamazsın, mutlaka bir şeyh, dede, gavs olacak ki Allah'a ulaşabilesin. Yoksa sen kimsin?
Rivayete dayalı vahiyden uzak bir inanış biçimiyle işin adeta tüccarlığı yapılıyor/yapıyorlar. Samimi niyetle bu camiaların içinde olan müslümanlar vardır. Bunların sebebi Kur'an'ı bilmemek yani cehaletten kaynaklanıyor. Lakin üst mertebede bulunanlar için aynı şeyi söyleyemeyiz. Adeta birer Karun, Belam misali dini kendi tekellerinde tutmaktalar.
Peygambere baktığımızda sahabeye, ben sizden hiçbirinizi kurtaramam hatta kızı Fatma'ya bile: "Kızım sakın peygamber kızıyım diye aldanma seni ben bile kurtaramam." diyor. İşte peygamber gerçeği. Var mı bunlardan herhangi biri cemaatlerinden birine böyle diyen?
Kardeşler, bunun temelinde uzak Allah inancı vardır. Aracılığın temeli bu yanlış Allah, Peygamber tasavvurudur. Kur'an/vahiy bilgisinin olmamasıdır.
Sonuç olarak tevessül/ vesilecilik/ aracılık, tevhidi bozan, zedeleyen temel hastalıktır. Bir ur veya virüs gibidir. Girer inancınızın içine Allah muhafaza sonunu düşünemiyorum. Vahiy dışındaki kültürlerden, yorumlardan ortaya çıkan aracılık için Kur'ana sımsıkı sarılmak zorundayız. Onu anlayarak,yaşayarak ve insanlara ulaştırarak kendimizi,ailemizi ve toplumumuzu bu hastalıktan uzaklaştırabiliriz.
Kur'an'a göre vesile salih amellerdir. Vesile Allah için yapılan cehttir/ mücadeledir.
Kim izzet ve şeref istiyorsa o Allah'a aittir. Başka yerlerde,kişilerde vb. izzeti aramak insanı şirke götürür.Rabbim bizi bunlardan beri tutsun.Ayaklarımızı dini/İslam üzerine sabit kılsın inşallah!