Basın açıklamasının metni:
Sözde Düşünce Özgürlüğü Savunucusu Medya Nureddin Şirin'e Verilen Hapis Cezasına Neden Kör?
Türkiye'de düşünce özgürlüğü denildiğinde ancak belli kesimlerin ya da şahısların düşünce özgürlüğünün kast edildiği o kadar bariz ki! İşte günlerdir medyada Nureddin Şirin'e verilen ceza konusunda sergilenen duyarsızlık, umursamazlık Müslümanlar söz konusu olduğunda düşünce özgürlüğünün değil, linçten yana bir tutum takınıldığını somut olarak göz önüne seriyor.
8 Ocak 2005 tarihinde Konya'da düzenlenen "Tarih Boyu Tevhid Mücadelesi" konulu bir konferansta yaptığı konuşmada, devletin güvenlik güçlerini tahkir ettiği gerekçesiyle TCK 301. maddeyi ihlal suçlamasıyla Konya 3. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 5 ay hapis cezasına çarptırılan Nureddin Şirin'e verilen mahkumiyet kararı yine görmezden gelinmekte.
301. madde tartışması Türkiye gündeminde önemini korumakta. Hükümet ve Meclis konuyla ilgili bir dizi değişiklik yaptı, görünen o ki bu maddeyle ilgili mesai daha da devam edecek. Aslında düşünce ve inanç özgürlüğünü engellemeye yönelik yasalarda pek çok hüküm olmasına rağmen, tanınmış bazı isimlerin bu maddeden dolayı takibata uğraması medyada 301. madde konusunun popülerleşmesine zemin hazırladı.
Bununla birlikte bu konuda da bir tutarlılık görülmüyor. Çifte standart açıkça sırıtmakta. Kimi gazeteci, yazarlar hakkında söz konusu maddeden takibat başlatıldığında dahi büyük bir duyarlılık ortaya koyan medya ve düşünce özgürlüğü savunucusu koro, İslami kimliklerinden dolayı yargılananları asla görmüyor. Nureddin Şirin'e verilen ceza bu durumun bir kere daha teyidi oldu.
28 Şubat sürecinde Sincan'da düzenlenen Kudüs Günü'nde yaptığı bir konuşma dolayısıyla 17,5 yıl hapis cezasına çarptırılan ve yıllarca hapiste kalan Nureddin Şirin'in maruz kaldığı hukuksuzluğa o dönemde de kör kalan çevreler düşünce özgürlüğü sakızının bolca çiğnendiği bugün de aynı tutumunu sürdürmekteler. Yaptığı bir konuşmadan dolayı İslami kimlikli bir yazarın 5 ay hapis cezasına çarptırılmasını umursamayan medya ve her konuda özgürlükçü geçinmesine rağmen hoşlanmadığı düşüncelere ve düşünce sahiplerine kör kalmayı seçen anlayışın tutarsızlığını ortaya koyan bu olay çifte standartlı tutumun tipik bir örneği olarak değerlendirilmeyi hak ediyor.